Derneğimizin 28 Nisan 2018 tarihinde gerçekleştirdiği Penceremden Türkiye etkinliği için Japon konuklarımıza teşekkür ederiz.
Sıradışı diyebileceğimiz 3 Japon konuşmacı katılımcılara eğlenceli dakikalar yaşattı. Sunumlar sırasında güldüğümüz anlar kadar, biraz hüzünlendik de.
Gelemeyen JİKAD uye ve takipçilerimiz için burada bazı paylaşımlar yapmamız şartı. Çünki konuşmacıların hayatları ve hikayelerinde öğrenecek çok şey olduğu gibi, hazırladıkları sunumlar ve özenli hazırlananTürkçe çevirileri de çok güzeldi. Çeviriler için Yumiko Nakazawa, Özgür Öksüzler ve Jennifer Onay'a teşekkür ederiz.

Bu etkinlik sadece bir Japon’un penceresinden Türkiye etkinliği olarak kalmadı aynı zamanda insanoğlunun serüvenci kimliğini bizlere sergiledi. Trafik kazaları, ağır hastalıklar, tekne kazaları konuşmacılarımızı asla yollarından döndürememiş, yeni yerler, yeni insanlar ve yeni kültürler tanıma aşkı hep üstün gelmiş. Hayatta karşılaştığımız zorluklar bizi hedefimizden alıkoymasın, bunu bir kez daha canlı anlatımlarla bilincimizin bir kenarına yazdık. Bir konuğumuz sadece bakmakla yetinmemiş, onun yaşadıkları daha da içeriden bakmasına olanak sağlamış. Bazı izlenimlerini dinlerken güldük ama bazılarına da gülerken içten içe hafifçe yüzümüz düştü. Bu onun hayata ve İstanbul’a mizahi açıdan bakıyor olmasındandı  ve bizi seviyor olmasından gerek “yani işte bu da böyle” deyişinde yermek niyeti olmadığı anlaşılıyordu.

Şimdi daha uzun vakti olanlar için detaylara inelim.İlk konuğumuz dünyanın bir çok yerinde bisikleti ile gezmiş olan ve bir süreliğine İzmir'de yaşamakta olan  Bay "Masao Kaji" ydi.

"bir sokak köpeği gibiydim, ne bulursam yer ve nerede olursa yatardım"

O bisiklet ile sürdürdüğü hayatında, eşi ve iki kızı ile İzmir'de 92-95 yıllarında yaşamış. Eşi ile 80'li yıllarda, arkadaşlarına Japon yemeği yaptığı  bir tempura partisinde tanışmış. Nayrobide;  biri kaza sonrası sakat, diğeri hepatit yüzünden ateşli kavuşmaları evliliğe dönüşürken, İzmir'de doğan ikinci kızlarının isimlerini Emine'den esinlenip Emina koymuşlar.

İzmir'de 25 yıl içinde neler değişmiş, bize maddeler olarak sıraladı. 2015 yılında eşini kanser ile kaybeden Kaji bey, biraz da gözleri dolarak neden İzmir'de olduğunu söylediğinde tüm izleyiciler duygulu an yaşadılar.  "Eşimin benden önce öleceğini düşünmüyordum, o çok sağlıklı ve benden gençti. Saldırgan bir kansere yakalanıp benden önce öldü. Emekli oldum, kızlarımı Amerika'da bırakıp, eşim Holy ile çok güzel anılarımız olan, benim için unutumaz bir şehir olan İzmir'e döndüm. 2 yıl burada kalacağım".

Masao Kaji'nin konuşmasını Nakazawa hanımın Türkçe'ye çevirisi ile dinledik. 

İkinci konuşmacımız  “Raku ICHIKAWA", İstanbul'dan gelen manga çizeri konuğumuz halen GECECİ Dergisinde çizim yapıyor. Türkiye'de gözüne çarpan ve çoğu Japonunu da şaşırtan konuları çizimlerinde işliyor. Konuğumuz güzel süpriz yapıp, kendi Türkçesi ile sunumunu yaptı. Sanat tarihine meraklı hem de öğrencilik yıllarında ilk kez yurt dışına çıktığında İstanbula gelen bu sıcak kalpli ve güler yüzlü arkadaşımızı tanımaktan çok mutlu olduk. Sempatik tavırları ile  tüm konuklara kendisini hemen sevdirdi. Tam da  "güldürürken düşündüren" denilen türden onlarca şey anlattı bize.

Raku-san'ın güzel Türkçe ile sunumu

Raku-san Türkiye hakkında çizdiği mangalar, bir kitap haline gelmiş. Japoncası Yakında Türkçesinin de çıkacağını öğrendiğimiz bu kitabı JİKAD için imzalayarak bize bıraktı. Dernek kütüphanesinden siz de okuyabilirsiniz. Türkiye'de bulunduğu zaman içinde Türkçe öğrenirken, ülkemizi doğudan batıya epeyce de gezmiş.

Slim fit Türk erkekleri ile ilgili  anılar da çizime dökülmüş, şaşıttı mı, HAYIR!

Son konuşmacımız Kiyoshi Masuda'ydı. Emekli ve 66 yaşında. Ömrünün 3 yılını suda ve küçücük bir teknenin içinde tek başına geçirmiş. Üstelik onu deniz tutuyormuş. Teknesinin adı da çok sevimli. Umeboshi, Japon eriğinin turşusu. 2017 yılı yaz aylarından beri Marmariste kalıyor. Bu yazı Akdenizde kısa geziler yaparak geçirerek. 

"Hayır, ben maceracı değilim, deniz yolculuğu yapıyorum!"

Emekli olunca eski bir hayalini gerçekleştirmek için teknesini satın almış. Önceleri ufak ufak açılarak deniz tutmasına rağmen, bu işi yapabilirmiyim diye bir denemiş. Sonra yavaş yavaş kıyılardan uzaklaşmaya başlamış  Onu Türkiye'ye Ayşem-san isimli bir arkadaşı davet etmiş. Ertuğrul Fırkateyninin rotasına benzettiği yolculuğunda  Ümit Burnunu dolaşmayı tercih etmiş. Bu süre içinde bir kaç kez Japonya'ya giderek  eşi ve ailesi ile görüşmüş. Marmaris'te Japon bayrakları ile karşılandığını günü unutmamış. bir de Körfez Savaşı sırasında Japon hükümeti Tahran'da kalan Japonları kurtaramazken, Türkiye Hükümetinin onları oradan alışını övgüyle dile getirdi. İfade şeklinden Türkiye'ye sempati duyduğunu anlamak zor değildi.  

Geri dönüş yolculuğunu okyanusu aşarak Amerika üzerinden 3 yılda tamamlamayı planlıyor. Bu sefer yanında eski  hem de profesyonel sayılacak bir yatçı arkadaşı olacak. Bunun için yıllık 3 milyon yen bir bütçesi var. Yakıtı rüzgar olunca hayat bu kadar ucuz olabilir mi?

Konuklarımızın izlenimlerine gelince, etkinliğe gelen kişilerin çoğunun Japonca biliyor olması ve bazılarının çok iyi konuşuyor olmasına sevindiler. "Bizler gibi Türkiye'ye ilgi duyan kişilere karşılık, Japonya'ya ilgi duyan kişilerle olmak güzeldi". Hem de " Türkiye'ye ilgi duyan ve Türkiyede yaşayan  Japonlar ile sohber etmek güzeldi" dediler.. İşte böylece bir JİKAD etkinliği daha sadece eğlenerek değil öğrenerekten bitmiş oldu. Akıllarda kalan yine JİKAD'ın misafirperverliği ve Türk-Japon dostluğu oldu. 

Söyleşi sırasında, cep telefonu ile facebook sayfamızda canlı yayınladığımız videolar, çok kaliteli olmamakla beraber dinlemek isterseniz :